سال جدید مبارک

سلام دوستان عزیز

امیدوارم سالی که گذشت سال خوبی بوده باشه و سالی که در پیش روتون هست سال قشنگی باشه.

این اولین باره که من دارم تو وبلاگم حرفهای خودم و می نویسم پس اگه جمله بندیه خوبی نداره

خودتون ببخشید.

سال ۸۶ برای من سال بدی نبود:

اولش با یه سفر به شمال شروع شد که خیلی خوب بود بعد برادرم ازدواج کرد .

پا گذاشتیم توی دومین سال رفاقتمون بالاخره دانشگاه شروع شد که با موفقیت تموم شد .

حالا هم که به آخر رسیده دارم عمو میشم برای اولین بار حس جالبی دارم.

برای سلامتی برادرزادم دعا کنید.

امیدوارم سال ۸۷ از بقیه سالهای زندگیتون بهتر شود ولی بهترین سال زندگیتون نباشه

چون هنوز جونی و کلی از این سالها میاد و میره .

سال جدید مبارک. 

 وقتی خدای آسمون بنده هاشو می آفرید

 رو پیشونی هر کسی قصه سرنوشتی چید

 با قلم خوشبختیها

 با جوهر طلایی رنگ

 رو پیشونیها می نوشت قصه خوب سرنوشت

 وقتی که نوبتم رسید

 مرغک بخت من پرید

 قلم نوک طلا شکست

 جوهر فقط سیاهی زد

 وقتی خدا اینجوری دید

 از مرغ غم یه پر کشید

 با قلم بدبختیها

 با جوهر سیاهیها

  رو پیشونی من نوشت :

                           قصه تلخ سرنوشت . . .

بدون شرح

سلام بچه ها چندتا عکس توپ دارم

 اگه می خوای بگیری برو تو ادامه مطلب

 راستی نظر یادت نره

یادمان باشد

                            

 یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم

                                 گر در خویش شکستیم صدایی نکنیم

                            

 پر پروانه شکستن هنر انسان نیست

                                گر شکستیم ز غفلت من و مایی نکنیم

                             

 یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم

                               وقت پرپر شدنش ساز و نوایی نکنیم 

                                              

عشق یعنی

              

عشق یعنی انتظار و انتظار                         عشق یعنی هر چه بینی عکس یار

عشق یعنی شب نخفتن تا سحر                  عشق یعنی سجده ها با چشم تر

عشق یعنی دیده بر در دوختن                         عشق یعنی از فراقش سوختن

عشق یعنی سر به در آویختن                        عشق یعنی اشک حسرت ریختن

عشق یعنی لحظه های ناب ناب                        عشق یعنی لحظه های التهاب

عشق یعنی بنده فرمان شدن                              عشق یعنی تا ابد رسوا شدن

عشق یعنی گم شدن در کوی دوست            عشق یعنی هر چه در دل آرزوست

عشق یعنی یک تیمم یک نماز                               عشق یعنی عالمی راز و نیاز

عشق یعنی یک تبسم یک نگاه                         عشق یعنی تکیه گاه و جان پناه

عشق یعنی سوختن یا ساختن                                عشق یعنی زندگی را باختن

عشق یعنی همچو من شیدا شدن                      عشق یعنی قطره و در یا شدن

عشق یعنی پیش محبوبت بمیر                        عشق یعنی از رضایش عمر گیر

عشق یعنی زندگی را بندگی                                  عشق یعنی بندگی آزادگی

بگشای در !
بگشای در !
گریان و نالان آمدم
زان سرکشی ها در گذر !
اینک پشیمان آمدم
بگشای در ! ور نه چنان
کوبم جبین بر آسمان
کاگه شود یکسر جهان
کازرده از جان آمدم
من مرد دعوی نیستم
دانی تو خود تا کیستم
گر بی تو یکدم زیستم
با رنج حرمان آمدم
چون ز آرزویت سوختم
کینت به دل اندوختم
بس شعله ها افروختم
جان سوخته زان آمدم
بگشای در ! با تو مرا
دیگر نماند ماجرا
چون یکنفس در این سرا
پیش تو مهمان آمدم
بگذار بر دوشت کشم
چون گل در آغوشت کشم
سرمست و مدهوشت کشم
من شاد و خندان آمدم
آوخ که جان افسرده شد
شوقم چو گل پژمرده شد
بگشای در ! دل مرده شد
زار و پریشان آمدم

چقدر سخته

چقدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید و به جاش یه زخم همیشگی روقلبت هدیه داد زل بزنی و به جای اینکه لبریز از کینه و نفرت بشی حس کنی که هنوزم دوستش داری.



چقدر سخته دلت بخواد سرتو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده.



چقدر سخته تو خیالت ساعت ها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش هیچی به جز سلام نتونی بگی.



چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوستش داری.



چقدر سخته که ندونی که به خاطر کدوم گناهت اون عشقتو دور میندازه و برای همیشه از پیشت میره.



چقدر سخته گل آرزوهاتو توی باغ دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی و اون وقت آروم زیر لب بگی:

گل من باغچه نو مبارک.

آخر دنیا همین جاست

آخر دنیا همین جاست



روزی که حسرت ساده دلی هایت را بخوری ، روزی که ندانی



با دل خسته ات چه کنی ، روزی که ندانی با اشک هایت



با گونه ها ی تر شده ات با قلب هزار تکه شده ات چه کنی



آخر دنیاست



روزی که هنوز امید داشته باشی به آمدنش با اینکه بدانی



حتی در خاطرات دورش هم یادی از تو نیست ، روزی که به خودت



دروغ بگویی ، روزی که سر



قلبت را کلاه بگذاری ، تا لحظه ای آرام شود به امید آمدنش ،به امید



اینکه او هنوز به یادش است و میداند قلب کوچک و عاشقت ، بی او



دیگر نمیزند ،



جسمت میمرد وگونه هایت همیشه تر میماند ...



روزی که او باور نکند دوست داشتنت را ، روزی که به دنبال



فایده ای حاصل



از دوست داشتنت بگردد آری آن روز آخر دنیاست



آخر دنیای تو ... آخر دنیای توی که چه ساده ، دل به حرفهایش



سپردی ، چه



ساده دوستش داشتی بی هیچ چشم داشتی



آخر دنیای تویی که حرف های تلخش را نشنیده گرفتی ،



رفتار های سردش را نادیده گرفتی ، آخر دنیای تویی که



هنوز دوستش داری



آری آخر دنیای پر دردت همین جاست



اما خدایا این انصاف نبود ، این حق دل من ، این حق اشکهای من نبود



مگر من چه کار خطایی کرده بودم ، دل چه کسی را شکسته بودم ،



چه نافرمانی کرده بودم که این بود مجازاتش ، این بود تاوانش ،



این بود جوابش ...



جرم من چه بود جز دوست داشتنی صادقانه و پاک



این آخر دنیای من است ، تو برو به راهت ادامه بده میدانم



که صدای خش خش برگهای پاییزی را نمیشنوی و صدای قلب



من که شکست بعد رفتنت چه



صادقانه دوستت داشت چه معصومانه فکر کرد



تو تا همیشه عشقت را در دستان



او به امانت می گذاری حالا او شکسته است عشقت را بگیر و برو ...